Μικρές ιστορίες τέχνης 21.05
Καλημέρα Θλίψη.
Καλημέρα καλοκαίρι.
Καλημέρα, ζωή.
Καλημέρα Σεσίλ, 17 ετών.
Ένα καλοκαίρι, μία έφηβη, μια οικογένεια, απογοήτευση, ζήλια και ένας έρωτας με κεφαλαίο έψιλον. Δεν πρόκειται απλά για ένα ρομαντικό μυθιστόρημα ή ένα μυθιστόρημα για νέους, αλλά για ένα συναρπαστικό και αξέχαστο λογοτεχνικό έργο.
Είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, σαν ένα μακαρόν με τραγανό κέλυφος που αποκαλύπτει μια γλυκύτητα αναμεμειγμένη με μια ξινίλα.
Ένα μακαρόν με γεύση κόκκινου βατόμουρου, που μας προσκαλεί να το καταβροχθίσουμε χωρίς μέτρο.
Ένας ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων, έντονος, άλλοτε ευγενής, άλλοτε λιγότερο ευγενής.
Ίσως.
Ζωές οι οποίες διανθίζονται από συναισθήματα που προκαλούν, ταρακουνάνε και στη συνέχεια ανατρέπονται για πάντα.
Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της Françoise Sagan, το οποίο έγραψε το καλοκαίρι του 1953, όταν ήταν μόλις 17 ετών. Η Sagan γνώρισε τεράστια επιτυχία με αυτό το έργο. Όχι μόνο για την κομψότητα του ύφους της, αλλά και επειδή αντιπροσωπεύει μια απελευθερωμένη νεολαία που εκφράζεται χωρίς περιορισμούς.
Είναι ένα έργο που σε κάνει να νιώθεις ευχαρίστηση, ζήλια, φθόνο, αγάπη αλλά και θυμό. Έναν θυμό αναμεμειγμένο με μια φλογερή ζήλια που μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση και τη συγχώρεση των παρορμήσεων ενός κοριτσιού που αγαπάει πολύ τον πατέρα της για να αλλάξει τη ζωή της.
Ένας ύμνος στην αγάπη μεταξύ ενός πατέρα και μιας κόρης, ένας ύμνος στη ζωή και στα συναισθήματα.
Σας προσκαλούμε να ανακαλύψετε αυτό το μυθιστόρημα στον χώρο ανάγνωσης της γκαλερί μας και θα χαρούμε να συζητήσουμε μαζί σας για το πώς νιώθετε 😊
Τα λέμε σύντομα!
Ιμπρεσιονισμός
Το ρεύμα του ιμπρεσιονισμού αναπτύχθηκε στο Παρίσι στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, με κύριους εκπροσώπους φημισμένους καλλιτέχνες όπως ο Claude Monet, o Camille Pissarro, o Pierre Auguste Renoir, o Edgar Degas, η και άλλοι. Αν και αρχικά αναπτύχθηκε στο χώρο της ζωγραφικής, επηρέασε τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική.
Το κίνημα αποτέλεσε μια αντίδραση εναντίον της ακαδημαϊκής αισθητικής στη ζωγραφική, της επιτηδευμένης “τέχνης του ατελιέ” και τους περιορισμούς που επέβαλλε στη θεματολογία (π.χ. ιστορικά και θρησκευτικά θέματα, πορτρέτα κτλ.) αλλά και τις τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν οι ζωγράφοι (π.χ. χρήση συγκεκριμένης παλέτας χρωμάτων κτλ.).
Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα και όχι μια ρεαλιστική αναπαράστασή τους. Κύριο χαρακτηριστικό των έργων τους είναι τα ζωντανά, φωτεινά και έντονα χρώματα, οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός, καθώς και οι ασυνήθιστες οπτικές γωνίες στην αναπαράσταση των εικόνων. Η θεματολογία τους περιλαμβάνει κυρίως τοπία ή σκηνές της καθημερινής ζωής με συνηθισμένους ανθρώπους.
Η ζωγραφική στην ύπαιθρο τη δεκαετία του 1860 έφερε μια πραγματική επανάσταση στην τέχνη της ζωγραφικής, καθώς μέχρι τότε οι καλλιτέχνες ζωγράφιζαν μόνο μέσα σε στούντιο. Έδωσε τη δυνατότητα στους ζωγράφους να χρησιμοποιήσουν μια παλέτα, που επέτρεπε την ανάλυση των πραγματικών χρωμάτων της φύσης. Το ενδιαφέρον τους για τα παιχνίδια του φωτός αποτελούσε πραγματικό νεωτερισμό για την εποχή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Monet είχε ζωγραφίσει μια θυμωνιά σε κάθε ώρα της μέρας, σε κάθε εποχή του χρόνου.
Στα έργα τους, οι ιμπρεσιονιστές χρησιμοποιούσαν μικρές και συχνά εμφανείς πινελιές που δημιουργούσαν ένα χαρακτηριστικό παχύ στρώμα χρώματος στον καμβά. Οι ιμπρεσιονιστές δημιούργησαν μια νέα προσέγγιση των χρωμάτων και των σκιών, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν σκούρα χρώματα και χρησιμοποίησαν κυρίως βασικά και ζωηρά χρώματα για να δημιουργήσουν οπτικά εφέ φέρνοντας τα χρώματα το ένα δίπλα στο άλλο.
