Fay Anagnostopoulou
Η Φαίη Αναγνωστοπούλου Μάντζαρη γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και Διαφήμιση στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, και παρακολούθησε σεμινάρια Αφηρημένης Τέχνης στο Art League of Houston του Texas.
Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την Δημιουργία Μακέτας στο Αρχιτεκτονικό Γραφείο των Meyer,Scherer & Rockcastle στην Μιννεάπολη, καθώς και τον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό και την προώθηση στον Τύπο στην εταιρεία Progressive Architecture, στην ίδια πόλη.
Άρχισε να ζωγραφίζει το 2004, εγκαταλείποντας τον χώρο της αρχιτεκτονικής και της διαφήμισης. Σήμερα είναι μαμά τριών παιδιών, και συνεχίζει τις αναζητήσεις της μέσα από τον χώρο της Αφηρημένης Ζωγραφικής. Με τους πίνακες της προσπαθεί να παρασύρει τον παρατηρητή μέσα σε έντονα χρώματα, μορφές, ροές, υφές, εντάσεις και διαθέσεις. Κάθε ολοκληρωμένο έργο είναι αποτέλεσμα ποικίλων πειραματισμών, τον ένα πάνω απο τον άλλο. Είναι ένα δείγμα της μάχης μεταξύ του αβίαστου, και του αυτόβουλου με το κατανοητό, το ελεγχόμενο και το αποδεκτό.
2004 – Group Exhibition @ Crostini, Houston TX
2004 – Group Exhibition @ Bering & James Gallery, Houston TX
2005 – Group Exhibition @ Archway Gallery, Houston TX
2009 – Group Exhibition @ Designers’ Dot Gallery, Athens
2010 – Solo Exhibition @ Designers’ Dot Gallery, Athens
2010 – Group Exhibition @ Athen’s Planetarium
2010 – Group Exhibition @ Parnassos Culture Center, Athens
2011 – Group Exhibition @ Designers’ Dot Gallery, Athens
2012 – Duo Exhibition @ Pro-Art Gallery, Athens
2013 – Group Exhibition @ ArtZone42, Athens
2013 – Solo Exhibition @ Διελευσις, Athens
«Τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει»
Η θάλασσα.
Μια λέξη που προκαλεί τόσες πολλές σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα. “Πυρ, γυνή και θάλαττα” – τα τρία πιο έντονα στοιχεία, σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ποιητή Μαίανδρο. Όλοι μας είμαστε συνδεδεμένοι με τη θάλασσα με κάποιο τρόπο. Είτε πρόκειται για αναμνήσεις από ταξίδια, είτε ζούμε κάπου δίπλα της, είτε ακόμη και ζούμε από αυτήν… έτσι ο καθένας μας έχει μοναδικές αναφορές και δημιουργεί διαφορετικές νοητικές εικόνες γι’αυτήν.
Για μένα, που ζω σε ένα αστικό περιβάλλον, η θάλασσα είναι ίσως το ένα και μοναδικό φυσικό στοιχείο με το οποίο νιώθω ισχυρή σύνδεση. Μου προσφέρει την αίσθηση του «ανήκειν» και της ικανοποίησης, γι’ αυτό και αισθάνομαι προνομιούχος που ζω δίπλα της όλο το χρόνο. Επιπλέον, είναι το μόνο φυσικό τοπίο που με απασχολεί οπτικά συνεχώς. Δεν θα μπορούσα να καθίσω και να κοιτάξω ένα δάσος ή ένα χωράφι για περισσότερο από μερικά λεπτά, αλλά μπορώ να ατενίζω τη θάλασσα και το συνεχές παιχνίδι της με την άμμο, τον άνεμο και το φως του ήλιου για ώρες.
Αυτά ακριβώς τα συναισθήματα και τις εικόνες προσπάθησα να εκπέμψω με αυτή τη σειρά των έργων που εκθέτω. Τη συνεχή αλλαγή του θαλασσινού τοπίου, δημιουργώντας πίνακες που αναπαριστούν διαφορετικά χρονικά αποσπάσματα της ίδιας όψης. Την αλληλεπίδραση μεταξύ νερού, φωτός και γης μέσα από πολλά στρώματα χρωμάτων και υφών. Η θάλασσα σε διαφορετικές γεωγραφικές τοποθεσίες, απεικονίζοντας τόσο εναέριες όσο και τμηματικές απόψεις διαφορετικών υδάτινων σωμάτων. Και τέλος, την επίδραση που μπορεί να επιφέρει η ανθρώπινη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα ένα τοπίο πολύ διαφορετικό από τον ιδανικό οπτικό συνειρμό όταν ακούμε τη λέξη Θάλασσα.
Ελπίζω να συμμετάσχετε στο ταξίδι μου μέσα από αυτά τα έργα τέχνης και να σας προκαλέσουν τις δικές σας αναμνήσεις και συναισθήματα.
Πηγή: Φαίη Αναγνωσοπούλου
Το φτερούγισμα μιας πεταλούδας.
(1) Μια ματιά, μια ανάσα, και σε μια στιγμή η Θάλασσα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας και φεύγει. Απατηλή. Φευγαλέα και αιώνια. Το φως εισχωρεί, οι ακτίνες του ήλιου γλιστρούν μέσα από τα κύματά της. (2-3) Κάθε στιγμή είναι διαφορετική, τα κύματά της παίρνουν μορφή και μετά ξεθωριάζουν, τα χρώματά της μεταμορφώνονται, τυρκουάζ, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, ροζ, βαθύ μπλε. Σηκώνεται, ξεχειλίζοντας από ζωή.
(4) Δεν φθείρεται, παίζει με εμάς και το βλέμμα μας. Ξεγλιστράει, αλλάζει και στολίζεται με μοναδικά χρώματα.
Είναι μια κίνηση, μια καθαρή κίνηση.
Και όταν νομίζουμε ότι έχουμε συλλάβει την ουσία της ή ένα κομμάτι της, όσο μικροσκοπικό κι αν είναι, αυτή μεταμορφώνεται και μετουσιώνεται σε μια νέα κατάσταση.
Ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού και αυτό που νομίζαμε ότι ανακαλύψαμε παίρνει ένα νέο πρόσωπο.
(5) Παίρνει τον ήλιο ως εραστή της και τον αφήνει να απλωθεί πάνω της, και μετά τον αφήνει απλά να φύγει χωρίς την παραμικρή κίνηση, ή (6) στροβιλίζεται και τον πετάει μακριά της με ένα αφρισμένο κύμα.
(7-8) Θα μπορούσε η Θάλασσα, τόσο ισχυρή και κομψή, απλή και πολύπλοκη ταυτόχρονα, να κρύβεται; Μερικές φορές μπορεί να το σκεφτούμε, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από μια κίνηση.
(9) Είναι η ζωή, η ουσία της ζωής. Χαρά και διασκέδαση.
(10) Η κίνησή της μας παρασύρει στις άπειρες αβύσσους της και μας οδηγεί στον κόσμο των ονείρων.
Αλλά μερικές φορές παίζουμε και εμείς μαζί της, (11) και χωρίς να της δίνουμε ιδιαίτερη σημασία την πληγώνουμε και διεισδύουμε στην ύπαρξή της σε μια αναζήτηση που οδηγείται από τη ματαιοδοξία μας, σε έναν σύγχρονο κόσμο όπου ξεχνάμε τι μας περιβάλλει.
Η Φαίη Αναγνωστοπούλου μας τιμά με την παρουσίαση μια σειράς έργων αφηρημένης τέχνης στα οποία απεικονίζει με εξαιρετικό τρόπο την ασύλληπτη δύναμη της θάλασσας και όλες αυτές τις διαφορετικές καταστάσεις της με ακρίβεια και επιδεξιότητα. Το αξιοσημείωτο patching των καμβάδων της επιτρέπει να αποτυπώνει την πλήρη πολυπλοκότητα αυτής της άγριας Φύσης σε ένα μόνο έργο. Μια καινοτόμα και ανατρεπτική δουλειά που ολοκληρώνει με το επιβλητικό Industrialisme, το μεγαλύτερο έργο της σειράς. Ένα έργο για μια Θάλασσα του Αύριο, την οποία δεν θέλουμε, αλλά η οποία είναι το δημιούργημα του σύγχρονου κόσμου μας.
Από τους ιδρυτές της Thalia Gallery, Audrey και Δημήτρη